برای بسیاری از کاربردها، انتخاب لوله های پلاستیکی و لوله پلی اتیلن آب شرب مزایایی را ارائه می دهد که مدیران تاسیسات ممکن است بخواهند در نظر بگیرند.
از آنجایی که لولههای پلاستیکی نسبت به فلزات سختتر هستند، اغلب میتوان آنها را بدون نیاز به اتصالات و جفتکنندهها به یک شعاع خم کرد که معمولاً زمان نصب را کاهش میدهد.
به استثنای کاربردهایی که نیاز به بخار دارند، لولهکشی پلاستیکی را میتوان در تمام کاربردهایی که از فلز استفاده میشود، از جمله آب آشامیدنی، گرمای تابشی و سیستمهای آب سرد استفاده کرد.
به عنوان یک مزیت اضافی، چون لوله های پلاستیکی ارزش ضایعات مس را ندارند، سرقت لوله کشی در محل کار کاهش می یابد.
فنآوری لولهکشی پلاستیکی را میتوان در ارتباط با سیستمهای فلزی برای دستیابی به بهترین خواص عملکردی هر دو ماده مورد استفاده قرار داد. به عبارت دیگر، این یک پیشنهاد همه یا هیچ نیست.
در ضربات گسترده، بیشتر لولههای پلاستیکی میتوانند دمای آب تا 180 فارنهایت را تحمل کنند (CPVC تا 200 درجه فارنهایت را تحمل میکند)، و – به دلیل اینکه از نظر شیمیایی خنثی است – در برابر خوردگی و اکسید شدن حساس نیست.
نگرانی های پوسته پوسته شدن و ایجاد بیوفیلم نیز نسبت به لوله های فلزی کمتر محتمل است و پلاستیک را به یک انتخاب رایج برای بیمارستان ها و سایر مراکز بهداشتی تبدیل می کند.
آرون استوتکو، مدیر بخش تجاری Uponor که لولههای PEXa را تولید میکند، میگوید: «لولههای PEX-a سطوح ناهموارتری نسبت به مس دارند.
بیوفیلم همیشه تشکیل می شود، اما با سطوح ناهموار کمتر و پتانسیل سرعت بالاتر نسبت به لوله های مسی، این امر منجر به کاهش تشکیل بیوفیلم می شود.
او میگوید که این موضوع برای بیمارستانهایی که درگیر محدود کردن پاتوژنهای موجود در هوا از سیستمهای آبی هستند، مانند لژیونلا اهمیت بیشتری پیدا میکند.