سیر تازه با برگ یکی از قدیمی ترین گیاهان کشت شده در جهان است و یک گیاه چند ساله مقاوم از خانواده Liliaceae است.
از دیگر اعضای این خانواده می توان به پیاز، تره فرنگی، پیازچه و موسیر اشاره کرد. آنها با عطر تند و طعم متمایز خود متمایز می شوند.
پیاز رایج ترین قسمت گیاه سیر است که معمولاً از هشت تا 20 حبه قطره ای شکل تشکیل شده است که در پوستی سفید و پوستی مانند محصور شده اند.
بیشتر تحسین درمانی سیر به ترکیب فعالی به نام آلیسین مربوط می شود این ترکیب حاوی گوگرد به سیر بوی تند و طعم متمایزی می دهد.
خوشبختانه برای ما آشپزها، عمل خرد کردن یا له کردن باعث تحریک تولید آلیسین می شود اما تصور می‌شود که استفاده از گرما ممکن است برخی از خواص دارویی درک شده را مهار کند و بهتر است سیر را در اواخر فرآیند پخت اضافه کنید.
تحقیقات زیادی روی پتانسیل سیر در کاهش خطر بیماری قلبی و کمک به مدیریت سطح کلسترول متمرکز شده است.
چندین مطالعه نشان می‌دهد که سیر باعث می‌شود پلاکت‌ها (سلول‌هایی که در انعقاد خون نقش دارند) کمتر به هم چسبیده و روی دیواره سرخرگ‌ها تجمع پیدا کنند.
این بدان معنی است که سیر مانند یک ضد انعقاد عمل می کند و با انجام این کار خطر حملات قلبی را کاهش می دهد.
سیر همچنین ممکن است از طریق توانایی خود در گشاد کردن رگ های خونی، فشار خون را کاهش دهد و به خون اجازه می دهد آزادانه تر جریان یابد.
ترکیبات گوگردی موجود در سیر به دلیل توانایی آنها در مهار سلول های سرطانی و مسدود کردن تومورها مورد مطالعه قرار گرفته است.
با این حال، بسیاری از شواهد مربوط به سیر در رابطه با سرطان روده بزرگ، پروستات، مری و کلیه، مشاهده‌ای است و تنها تعداد کمی از افراد در این مطالعات گنجانده شده‌اند در نتیجه، تأثیر سیر در ارتباط با سرطان نامشخص است و مطالعات بیشتری مورد نیاز است.
سیر سابقه طولانی در استفاده به عنوان یک مبارزه کننده عفونت در برابر ویروس ها، باکتری ها و قارچ ها دارد از آن به عنوان “پنی سیلین روسی” برای نشان دادن خاصیت ضد باکتریایی آن یاد می شود که بار دیگر به ترکیب آلیسین نسبت داده می شود.
برخی از بیماری های پوستی مانند زگیل و نیش حشرات نیز ممکن است به روغن سیر یا یک حبه سیر خام له شده پاسخ دهند.
