اگرچه نقش ساختار کفش در آسیب و عملکرد در حال اجرا به طور گسترده مورد بررسی قرار گرفته است، بررسی های سیستماتیک در مورد اثرات ساخت کفش بر روی بیومکانیک دویدن به ندرت گزارش شده است.
بنابراین، این بررسی بر روی مطالعات تحقیقاتی مرتبط با بررسی اثر بیومکانیکی سازه‌های کفش دویدن بر کاهش آسیب‌های ناشی از دویدن و بهینه‌سازی عملکرد متمرکز است.
کتونی اورجینال نوعی کتونی می باشد که قابل مقایسه با کتونی های دیگر در بازار نیست.
جست‌وجوی پنج پایگاه داده و Footwear Science از ژانویه 1994 تا سپتامبر 2018 برای مطالعات بیومکانیکی مرتبط که ساختار کفش‌های در حال اجرا را بررسی می‌کردند، در مجموع 1260 مقاله به دست آمد.
پس از حذف موارد تکراری و اعمال معیارهای خروج از عناوین، چکیده ها و متن کامل، 63 مطالعه باقی ماندند و به ساختارهای زیر طبقه بندی شدند: (الف) بند کفش، (ب) زیره میانی، (ج) گشاد شدن پاشنه، (د) افتادگی پاشنه پا ، (ه) کفش‌های مینیمالیستی، (f) فن‌آوری‌های پابرهنه ماسایی، (ز) جام پاشنه، (ح) رویه، و (i) سفتی خمشی.
برخی از ساختارهای کفش دویدن به طور مثبت بر متغیرهای مرتبط با عملکرد ورزشی و آسیب‌دیدگی تأثیر می‌گذارند: 1) افزایش سفتی کفش‌های دویدن در محدوده بهینه می‌تواند به متغیرهای مرتبط با عملکرد سود برساند.
2) کفی‌های میانی نرم‌تر می‌توانند نیروهای ضربه و نرخ بارگذاری را کاهش دهند.
3) کفی‌های میانی ضخیم‌تر می‌توانند اثرات بالشتکی بهتری داشته باشند و شوک را در هنگام ضربه کاهش دهند، اما ممکن است احساس کف پا را نیز کاهش دهند.
4) کفش‌های مینیمالیستی می‌توانند اقتصاد دویدن را بهبود بخشند و سطح مقطع و سفتی تاندون آشیل را افزایش دهند، اما بارگذاری مفصل متاتارسوفالانژیال و مچ پا را در مقایسه با کفش‌های معمولی افزایش می‌دهند.
در حالی که ساختار کفش می تواند به طور موثر بر بیومکانیک دویدن تأثیر بگذارد، تحقیقات در مورد برخی از سازه ها از جمله بند کفش، گشاد شدن پاشنه، افتادن پاشنه پا، فن آوری های پابرهنه Masai، فنجان پاشنه و رویه نیاز به بررسی بیشتر قبل از ایجاد یک دستورالعمل علمی قابل قبول دارد.
همچنین تحقیقات آینده برای توسعه پروتکل‌های تست استاندارد برای تعیین سفتی، ضخامت و افت بهینه کفش‌های دویدن برای بهینه‌سازی متغیرهای مرتبط با عملکرد و جلوگیری از آسیب‌های مربوط به دویدن مورد نیاز است.
