معرفی چندین شیرین کننده کم کالری (LCS) به عرضه پخت شیرینی سنتی ، به دنبال تایید FDA ایالات متحده، منجر به ایجاد غذاهایی شده است که طعم شیرین دارند اما انرژی کمتر یا بدون آن را ارائه می دهند.
در حال حاضر تحقیقات قابل توجهی در مورد مکانیسم‌های بیولوژیکی که بر ترجیحات طعم شیرین تأثیر می‌گذارند و مصرف غذاهای با طعم شیرین را هدایت می‌کنند، وجود دارد.
در مقابل، تحقیقات اطفال کمی در مورد پاسخ های رفتاری و فیزیولوژیکی به LCS فی نفسه و پیامدهای بالقوه گنجاندن LCS در رژیم غذایی کودکان وجود دارد.
یک سوال کلیدی این است که آیا قرار گرفتن طولانی مدت در معرض غذاهای شیرین و در عین حال بدون انرژی یا کم انرژی در دوران نوزادی و کودکی می تواند تعادل ظریف بین واکنش طعم، اشتها و مصرف انرژی را در کودکان خردسال مختل کند.
آیا ممکن است قرار گرفتن مکرر در معرض شیرینی بدون انرژی بتواند مدارهای مغزی کودک در حال رشد را دوباره سیم کشی کند ؟
عواقب درازمدت کودکانی که یاد می گیرند شیرینی را با غذاهایی که با افزودن LCS طعم شیرین می دهند چیست؟ آیا باید به کودکان آموزش داد که یک غذای خاص را به شکل طبیعی شیرین نشده آن دوست داشته باشند؟
در نهایت با توجه به اینکه کودکان نسبت به بزرگسالان احساسات بسیار شیرین را دوست دارند، آیا در معرض خطر بیشتری برای قرار گرفتن در معرض سطوح بالاتر LCS هستند؟
نقشی که LCS در ایجاد ترجیحات و پیامدهای فیزیولوژیکی مصرف شیرینی جات در کودکان ایفا می کند، حوزه مهمی برای تحقیق است.
درک بهتر از پیامدهای بالقوه در دسترس قرار دادن غذاها و نوشیدنی های کم انرژی برای کودکان دارای اضافه وزن و چاق برای شکل دادن به سیاست های بهداشت عمومی مورد نیاز است.
توسعه ابزارهای جدید برای پیشگیری از چاقی و دیابت کودکان باید یک اولویت تحقیقاتی در سراسر جهان باشد.
